Hg80Overleven…
Dat is wat ‘ik’ doe. Dat is wat ‘ik’ ken.
Overleven is het enige dat er al heel mijn bestaan gebeurd.
In dat overleven is en wordt er steeds gezocht naar manieren, naar redenen om te bestaan. Te mogen en te kunnen bestaan. Manieren om, anders dan enkel dat overleven… misschien ooit… te mogen leven.
Het is een zoektocht. Al altijd een zoektocht geweest. Een zware, lange, donkere zoektocht die maar niet lijkt te eindigen. En ik ben moe. Doodop eigenlijk.
Bloggen…
Al even wordt er met het idee gespeeld om te bloggen. Als manier, als reden, … als een iets.
Een soort logboek, dagboek of relaas te maken. Iets, om iets te doen. Iets om na te laten aan de kinderen ook, …misschien. Iets om die zoektocht te documenteren en te delen. Als in ‘mijn verhaal‘ vertellen. Of zoiets. Anders alleszins dan wat er tot hiertoe is gebeurd. Anders dan dingen opschrijven die enkel voor eigen ogen bestemd blijven. Meestal nooit nog daglicht zien. Wie weet, misschien, heeft iemand er nog iets aan. Betekent het net dat verschil. Dat klein gebaar dat net dat grote verschil maakt.
Anders ook, dan enkel weer gewoon overleven… om te overleven.
In boeken over bloggen staan steeds dezelfde tips.
Bijvoorbeeld dat je, om een goed en succesvol blog te presenteren, je ergens een niche moet zoeken/vinden. Iets actueel en toch persoonlijk. Je voor jezelf een manifest voor ogen dient te houden. (wie ben ik, waar sta ik voor en waar wil ik naartoe met mijn blog?) Niet te veel dus van hetzelfde reeds bestaande presenteren. Wie is je doelgroep? Waarover gaat je blog? Wat wil je bereiken?
Je website moet mooi en praktisch zijn. Welke stijl hanteer je?
Regelmatig nieuwe blogs schrijven. Welke frequentie hanteer je om je lezers te behouden?
Niet te veel onderwerpen door elkaar aanhalen. Wie is je doelgroep?
Dat je niet te veel rekening moet houden met wat je lezers willen zien of horen -het is tenslotte jouw hobby, jouw pagina- maar je inhoud toch afgebakend moet zijn als je succesvol wil zijn.
Maar bovenal toch.. authentiek zijn…
Het zijn maar enkele van de vele tips om een goed blog te schrijven, maar ze wijzen veelal in dezelfde richting: een duidelijk beeld van jezelf en je visie op de wereld. (Veelal want heel wat tips wijzen toch wel verdacht veel in de richting rekening houden met je lezers, wat, denk ik, je authenticiteit toch in het gedrang brengt).
Hoe dan ook, bij de eerste kennismaking met je pagina zou meteen alles duidelijk moeten zijn voor de lezer.
…
Dan zit ‘ik‘ met een groot probleem.
Op geen van de vragen die je, volgens die boeken, aan jezelf moet stellen voor je begint te bloggen is er een antwoord.
Ik weet niet wie ik is. Heb geen idee waarvoor ik staat, wat ik wil bereiken… eender wat. Ik heb er geen idee van. Als het met mezelf te maken heeft moet ik vaststellen dat behalve wat technische informatie – zoals bvb kalenderleeftijd – ik voor mezelf een compleet vraagteken is. Eveneens op de vragen en bedenkingen waar ik met dit blog naartoe wil moet ik een duidelijk antwoord schuldig blijven.
Dus is dat wat ook dit blog zal worden en zal zijn: een zoektocht!
Net zoals de ‘analoge’ PAD’jes -de schriftjes die we meezeulen, al wordt daar wel minder genuanceerd in geschreven. Dit digitale PAD moet veilig genoeg blijven.
Een totale zoektocht dus. Van het thema, de layout over kleur(en) tot het lettertype. Van de categorieën en de frequentie van communiceren tot de stijl.
Daarom dat de site dus nu zo de “ether” in gaat. Gaandeweg die zaken aanpassend en veranderend, als stukjes van de puzzel gevonden worden. Misschien, is er zelfs nog tijd genoeg om de puzzel helemaal te leggen.
Een zoektocht dus naar wie ‘ik‘ is, in al zijn facetten.
Een zoektocht naar een dit-is-‘mijn‘-dna…
DID-DIS-DNA
–didisdna–
Een zoektocht die met een ‘klein hart’ niet langer alleen kan worden afgelegd.
Hg80 © MMXX
