De behoefte, de drang om te schrijven is groot maar ik kom tot niets. Het lijkt wel of mijn bestaan er vanaf hangt. Dat nu dat dit blog gemaakt is het enige houvast moet bieden om nog te overleven. Enig alternatief moet bieden aan het miserabel bestaan dat ons nog rest. Iets, om ons aan vast te klampen. Iets om de impasse te doorbreken, of toch al even te doen vergeten. Maar telkens ik me neerzet om iets te schrijven is het weg. Overwoekerd die totale nutteloosheid van alles elke gedachte. Blokkeer ik en vergaat de tijd tergend traag zonder enig woord. Frustrerend en hatelijk. Lezen, herlezen, … hier en daar een woord toevoegen en/of wissen … Een uur, twee uur voor een stukje tekst dat op niets trekt. Tien dagen en al evenveel concepten in de wachtrij terwijl er nog steeds geen consensus is om met dit blog überhaupt iets te doen.
door 
Hg80
Hg80
