21/01/’20 – Ik denk soms: “Wat zit ik hier nu belachelijk te bleiten! Er zijn heel wat ergere dingen dan een psychische kwetsbaarheid. Heel wat ergere dingen dan de trauma’s die ik repetitief heb opgelopen en die geleid hebben tot een dissociatieve identiteitsstoornis.” Als er gewoon al gedacht wordt aan al die mensen die nog steeds dagdagelijks in oorlogsgebieden verkeren, elke dag moeten vrezen voor hun leven en dat van hun naasten. Of gewoon al aan die miljoenen mensen die daarvoor op de vlucht zijn en noodgedwongen in erbarmelijke omstandigheden in vluchtelingenkampen moeten verblijven omdat de wereld ze de rug toekeert … vraag ik mij af welk recht ik heb van te klagen.

Je kan misschien ook genieten van:

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *