Hg80Hatelijk. Ik haat de wereld.. maar vooral mezelf. En toch ook helemaal niet. Maar het kan zo niet verder.
Assumption is the mother of all fuck-ups!
Maar of ik het nu zeg of niet, om niet zomaar veronderstellingen te maken, zeker niet over mij, over hoe “ik” denk, toch blijven die veronderstellingen maar gemaakt worden. En ze zijn fout. Zo fout dat ze mij schaden. Mij blijven schaden. Omdat ik het toelaat ook. Niet anders kan dan het toelaten. En ik haat mezelf ervoor. Walg van mezelf.
Er is geen geloof meer in hoop. Toch, wordt er ergens, nog steeds gehoopt. Gehoopt dat jij nu geen veronderstellingen maakt. Geen foute conclusies trekt over wat ik nu schrijf.
Melle is nog niet voor de komende jaren. Volgende week heb ik er een gesprek maar ze spreken van een 2+ jaar lange wachtlijst.
