Hg8007:18u
Eigenlijk, en het is ook wel jammer ergens, is het blog ‘zijn kracht‘ al aan het verliezen. Ik merk, ergens, dat er al minder wordt om ‘gegeven’. De vraag om het al dan niet te doen is aan enkelen gesteld. Ook op het forum van Caleidoscoop (https://www.caleidoscoop.nl) is die vraag gesmeten. Maar ondanks de warme reacties, de aanmoedigende en validerende reacties wordt de nutteloosheid ervan weer groter.
Ligt het eraan omdat het stellen van die vraag het ‘doen‘ weer buiten onszelf legt? ‘Het doen voor anderen, via, door en enkel met de goedkeuring van anderen?’ Of omdat ik weer gemerkt heb, net zoals bij dat Pokémon Go spel, hoe afhankelijk je bent in je bestaan enkel door wat je betekent, kan betekenen of zou kunnen betekenen voor anderen. Volledig los van enige waarde voor jezelf. Afhankelijk bent in je bestaan van die zijden draadjes.
Een blog om je nog vast te klampen, te mogen klampen, aan een bestaan dat geen leven is. Een betekenisloos medium als reden. Om even weg te zijn, je af te sluiten, zoals met alcohol soms betracht wordt. Een poging om de pijn weer onder de mat te vegen door je van de realiteit te proberen afsluiten. De realiteit dat het blog niets aan de realiteit zelf zal veranderen. De realiteit waarin je “leeft“. Het van jezelf en de omgeving afgesloten zijnde lege, holle, doodse bestaan. De realiteit van verkeren in een omgeving die in onbegrip ook steeds meer afstand neemt hoe meer je poogt jezelf te tonen. Waardoor de pijnlijke noodzaak om er zelf ongewild ook weer meer afstand van te nemen eveneens toeneemt. Wat dan, maakt het blog nog uit, als zelfs je directe omgeving nog niet kan luisteren? Als zelfs je directe omgeving nog steeds niet capabel is om je te proberen waarderen? Wat verwordt het blog dan meer dan wat betekenisloze schouderklopjes proberen verkrijgen? Van vind-ik-leuk-duimpjes sprokkelen, …bevestiging verzamelen. In de ijdele hoop dat het iets zou kunnen veranderen.
Goedkeuring?! Goedkeuring om te mogen zijn. Te mogen bestaan. Maar dat dan totaal waardeloos is. Omdat ik vanuit mezelf geen waarde kan genereren. Omdat ik mezelf geen waarde kan geven, geen goedkeuring om te mogen bestaan. Geen bestaansrecht. Afhankelijk ben van de omgeving. Afhankelijk daardoor van een omgeving die compleet gewantrouwd wordt. Een omgeving die dat bestaan steeds afgestraft heeft. Dat nog steeds doet. Je, als je jezelf probeert te laten zien, als paria ziet en behandelt. Je nog steeds straft voor wat je bent.
Welk nut dan heeft een blog? Welk nut dan heeft dít blog?
Een zoveelste poging om het onvermijdelijke te proberen afwenden?!?
n! © MMXX
