Hg80Zaterdag 22 februari ’20 05:13u
Terwijl ik de straat oversteek valt me de diepe duisternis op van de nachtelijke hemel die zich volledig sterrenloos uitstrekt boven de in kunstlicht badende straat. Kunstlicht van straatlantaarns en van grote, intern verlichte, rechthoekige panelen die de nachtelijke bezoekers moeten helpen de juiste ingang aan te wijzen van het ziekenhuis. En terwijl die felle kunstmatige verlichting elke schaduw in die straat tracht te verdrijven merk ik dat ze totaal geen vat krijgt op dat diepe zwarte doek dat zich boven de daken uitstrekt. Alsof het kunstlicht door een onzichtbare macht begrenst wordt waarbij telkens de dakrand van de omliggende gebouwen als toegestane grens fungeert. Meer nog, niet enkel boven die grens der daken is de nachtelijke hemel heer en meester, waar elk van die lichtstralen richting hemelgewelf worden opgeslorpt in dat eindeloze donker van deze nacht, maar het lijkt wel of de nacht zelfs dieper tracht door te sijpelen richting straat. Een nacht die als een isolerende mantel om de wereld lijkt te liggen en buiten het inperken van het licht ook elk geluid dempt. Alles controlerend, alles in zijn macht houdend en daarmee een vacuüm creërend. Waarmee het immens contrast ontstaat alsof de straat een op zichzelf staande andere dimensie is in die onmetelijke donkerte rondom.
Ik vind, zoals uitgelegd bij het maken van de afspraak, de nachtingang voor medische beeldvorming schuin tegenover de ingang van ‘spoed’. Het ziekenhuis dat, verbonden door een glazen luchtbrug, zich aan beide zijden van de straat uitstrekt ligt er verlaten bij. Nergens achter de ramen van de aangrenzende huizen brandt er licht, waardoor die verlaten indruk versterkt wordt en enigszins surrealistisch aandoet.
Ik ben hier al eens geweest, ik kan het mij alleen niet herinneren.
Het lijkt iets uit een andere tijd, een andere dimensie, een ander leven van waaruit enkel een plattegrond van de omgeving is overgedragen. Een plattegrond en wetenschap over hoe die te gebruiken. Een blauwdruk om te overleven. Zoals pasgeboren reptielen alle benodigde informatie reeds opgeslagen in hun brein hebben zitten bij het verlaten van de cocon van hun ei. Alle nodige informatie om in interactie te kunnen gaan met de omgeving waarin ze terecht komen. Informatie die hun de beste kans op overleven moet bieden.
Ik ben te vroeg. Zoals altijd ben ik te vroeg. Om kans te bieden in alle rust de omgeving op te nemen.
Terwijl ik voor de dubbele glazen deur sta en de instructies lees om toegang te krijgen merk ik de klamme kinderhand steviger rond mijn rechterhand steun en bescherming zoeken. Ik knijp er zachtjes in ter teken van erkenning. De rit hiernaartoe is een even donkere leegte als de hemel boven ons maar om gerust te stellen krijg ik de nodige informatie om uit te leggen waarom we hier zijn. Informatie over maandag zeventien februari ll. Een bezoek bij een orthopedisch specialist en de afspraak om eerst nog een bijkomend onderzoek te doen. De scheur in de meniscus is zichtbaar op de CT scan maar een MRI scan moet uitwijzen of er ook geen scheur zit in een spier. Of in of aan de aanhechting van een pees. Omdat de uitstraling over de gehele achterzijde van mijn been niet het gevolg van het scheurtje in de meniscus kan zijn. En als dat het geval zou zijn, zou het kunnen afscheuren daarvan voor heel wat meer problemen zorgen. Daar is niemand bij gebaat. Er is enige geruststelling dat niet zomaar weer direct tot een operatie is overgegaan maar het voelt niet aan of er zonder enige ingreep weg van kan worden gegaan. De nachtwaker opent, na het doorgeven van de gegevens mbt de afspraak, vanop afstand de automatische deuren. In de glazen inkomhal bevinden zich voor ons twee liften en rechts een glazen deur die toegang geeft tot een traphal om af te dalen. Kleine ruimtes en liften vermijdend als het kan wordt ondanks de pijnlijke knie gekozen voor de trap. Na het afdalen via de traphal tot op niveau -1, de kelder waar medische beeldvorming zich bevindt, stelt de verpleegster voldoende gerust om afstand te nemen. Afstand maar voldoende aanwezigheid, om zoals steeds in te kunnen grijpen wanneer nodig.
Ik ben thuis en ik weet dat gedaan is wat moest, al heb ik de indruk dat ik net wakker ben. De kinderen zijn hier en ik hoop dat ze nog even blijven slapen want ik ben eigenlijk nog wel moe.
1v8 © MMXX
