Hg80Ze vroegen van Te Gek!? Uit om iets te schrijven op hún blog.
Ok, niet zomaar, niet out-of-the-blue, maar naar aanleiding van contact dat met hun was gezocht.
Ik weet het niet.
Niet of ik op hun blog wel iets zou willen schrijven en evenmin waarom er überhaupt contact is gezocht.
Ik veronderstel dat dat laatste weer in dezelfde lijn zal liggen van alle andere pogingen die betracht worden: Om uit die gigantische impasse en dat verschrikkelijke isolement te raken.
Want daar, ondanks al die betrachtingen, wordt maar niet uit geraakt. Integendeel!
Waarom integendeel hoor ik u vragen.
Wel, omdat al die betrachtingen steeds opnieuw de vinger op de wond leggen.
Omdat in die betrachtingen de jammerlijke tekortkomingen binnen de ggz, door welke omstandigheden ook, open en bloot komen te liggen.
Dat in die betrachtingen ook het scherpe contrast duidelijk wordt tussen wat geuit wordt in onze maatschappij en wat werkelijk leeft: Dat psychische verstoringen, door welke omstandigheid en van welke orde ook, nog steeds in een taboesfeer zitten.
Dat, tenzij je enige bekendheid “geniet” –en dan nog-, er weinig of geen “sympathie” over blijft als je “iets te lang” aan jezelf moet werken.
Als “het succesverhaal” op zich laat wachten of uitblijft.
En dat, die taboesfeer, wil “Te Gek!?“ trachten te doorbreken.
Ik vind het een mooi initiatief.
Misschien is er daarom wel contact met hun gezocht.
Al merk ik de verwarring en terughoudendheid op bij het lezen van wat hun via het contactformulier is gestuurd:
Bericht:
Ik weet het niet. Wat jullie voor me kunnen doen bedoel ik. Niets denk ik. Helemaal niets. Maar dat stond hier. “Wat kunnen we voor je doen?” Voor ik nu begon te typen bedoel ik. En misschien had het er beter niet gestaan.. want we zijn erover beginnen nadenken.. en dat is meestal niet zo goed.. Niets. Ik weet het wel zeker. Denk ik. Ik weet niet, of iedereen wel akkoord is om hier zomaar iets te delen. Of dat het wel goed genoeg is om hier iets te delen. Misschien is het wel ok om jullie een kijkje te laten nemen.. al staat er nog niet veel op.. al is het misschien gewoon dom om gewoon al maar te proberen… Ja, ik denk het wel www.didisdna.be
Hun antwoord dan…
Hallo,
Bedankt voor jouw interesse in Te Gek!? en jouw engagement om het taboe op geestelijke gezondheidsproblemen te doorbreken!
Je schrijft enorm mooi op jouw blog. Heb je interesse in het schrijven van een blog bericht op onze website? Op onze blog komen persoonlijke verhalen van mensen met psychische problemen. Je kan een kijkje nemen op https://www.tegek.be/blog.html.
Groetjes,
..
Te Gek!?
… heeft ertoe geleid om… na te denken…
Te reflecteren en misschien… op hun voorstel in te gaan.
Te Gek!? Is misschien de “Daens” van de 21e eeuw.
Op zijn Belgisch wel te verstaan, én in de kinderschoenen.
Het equivalent van de emancipatiebewegingen uit vorige eeuw.
De evenknie van de holebi beweging.
Of toch niet… want er is een groot verschil.
Er is geen luisterend oor.
Geen echt draagvlak in de maatschappij om dit taboe te doorbreken.
Behalve misschien in de geestelijke gezondheidszorg … en dan nog.
Want in tegenstelling tot het onrecht dat Daens aankaartte, het onrecht, de ongelijkheid en de absurditeit van niet te mogen houden van wie je wil dat emancipatie- en holebi bewegingen bestrijden, worden mensen met psychische kwetsuren niet au serieus genomen.
-Al denk ik ergens dat dat in het begin ook het geval was voor hun en is er geloof dat het dus ooit ook voor dit taboe zal veranderen… wie weet durf ik zelfs nog te hopen-
Als er geweten is dat je kampt met psychische problemen, psychische stoornissen … verlies je al je krediet.
Dan wordt je bestempeld als “zot!?” en is je mening niets meer waard.
-Voor het geval dat op zich nog niet was dóór je psychische kwetsuren-
Ben je plots als persoon, als individu, een paria.
Je geloofwaardigheid herleidt tot niet meer dan je psychisch probleem.
Wordt jíj herleid tót dat psychisch probleem.
Je bent dan, als individu, niet langer gelijkwaardig.
Misschien is het te vergelijken met de waarde van een diploma in onze samenleving. Dat papiertje als bewijs dat je als mens iets waard bent.
Dat bewijs dat je mening waarde heeft.
Al kon je enkel goed vanbuiten leren en snap je eigenlijk niets van de materie waar je dat papieren bewijs van bezit,… het bewijs dát je het bezit geeft je mening over de “gediplomeerde materie” waarde.
-Ga nu niet “perte total” alsof ik opleiding niet waardevol zou vinden he, dat heeft er niets mee te maken. Opleiding, scholing (naar mijn bescheiden bedenking wel nodig om grondig te herzien) … zijn bij de belangrijkste peilers die een basisrecht voor iedereen zouden moeten zijn-
Maar nog een verschil, denk ik, heeft te maken met… “Geld”.
De strijd die Daens voerde tegen de kloof tussen arm en rijk, tegen uitbuiting…
De strijd van vrouwenbewegingen, van holebi bewegingen voor gelijke rechten en kansen…
-hoewel ook die jammer genoeg nog steeds zeer nodig zijn-
… leverden (en leveren) wél rendabele arbeidskrachten op.
Gelukkigere en meer arbeidskrachten.
Wat een grotere rendabiliteit voor de economie met zich meebrengt.
Maar, als wordt toegegeven dat psychisch kwetsbaarheden, psychisch lijden reëel is, als dat taboe wordt doorbroken, moet er ook worden erkend dat sommige leden van de maatschappij, tijdelijk of continu, niet rendabel Kúnnen zijn.
Toch niet in de werksfeer, de werkdruk die onze samenlevingen opleggen.
Niet in de huidige constructie van onze maatschappijen.
En dat, zónder dat deze individuen hun waarde in de maatschappij zouden verliezen.
Waardoor heel het kaartenhuisje waar onze economie op gebouwd is, dan onder druk zou komen te staan.
Want het zou de maatschappij verplichten dan om naar zichzelf te zien én naar elk van zijn leden… als waardevolle én evenwaardige individuen.
Niet enkel als nummers en al dan niet rendabele werkkrachten.
En niet alleen dat, maar wat als de taboesfeer echt zou worden doorbroken?
Hoeveel leden van onze samenleving zouden dan durven toegeven waar ze mee kampen?
En in hoeverre zou dat onze maatschappijen dán onder druk komen te zetten?
Is het dan niet makkelijker dan om psychische verstoringen in die taboesfeer te houden om rendabiliteit te garanderen in plaats van onze maatschappij onder de loep te nemen?
Hola, niet te hard van stapel lopen… Ik ben mij bewust dat wij niet in een magische wereld leven waar wij met een vingerknip of sierlijke zwaai van een toverstaf alles instant tot “eind-goed-al-goed” kunnen omtoveren…
Maar ik stel mij wel veel vragen bij wat er gebeurd in de wereld…
Én vooral,… dat wij als mens maar niet lijken te leren uit de geschiedenis.
Misschien, hoe erg ook, dwingt de crisis waar wij ons nu als wereld in bevinden, en die zich voor een keer niet ver van ons bed afspeelt, ons deze keer hopelijk tot nadenken.
Tot reflecteren… tot eenheid…
Tot besef dat wij individuen zijn van één enkel ras… verspreid over heel de wereld… In mooie verschillende kleuren… En regenbogen… in een helder blauwe hemel vol volijk fladderende vlinders…
Maar dan besef ik weer dat de kinderlijke verlangens van de kinddelen diep in mij van zich laten horen… Dat de hoop die zij nog koesteren mij ook aanzetten tot al die betrachtingen… Dat hún hoop mij doet afvragen nu, hoe ik dan als “individu” zou kunnen helpen… Hoe ik toch nog, misschien, al is het maar even, door alle wantrouwen door, alle schaamte, alle complexen… toch nog een steentje zou kunnen proberen bijdragen…
Maar dan besef ik ook dat de realiteit waar dag in dag uit in verkeerd wordt, al heel mijn bestaan, heel anders is… En dat die vorige twee alinea’s, waarin een heel klein beetje van mezelf getoond wordt, simpelweg Te Gek!? zal worden gevonden… en daarmee alle geloofwaardigheid die met veel inzet en zorg was getracht op te bouwen… in rook opgaat… als bij toverslag….
Maar hey, het zijn maar bedenkingen van iemand met psychische problemen zonder diploma.
Iemand die cynisch dóór ervaringen, … die ervaringen uit in ironie, met het nodige sarcasme doorspekt….
1v8 © MMXX
