1v8_k_vdk03:51
Ik heb nog nooit zo hard gevochten.
Nog nooit zo hard gevochten zoals nu.
Zoals de voorbije weken.
Dag in dag uit, ..gevochten.
Zoeken. Graven.
24/7.
Diep graven.. klauwen.. dieper..
Altijd maar dieper.
De klok tikt.. onafgebroken.
Ik heb geen hulp.
Ik moet het alleen doen.
Ik zou niet anders willen.
Ik blaas bruggen op.
Saboteer mezelf.
Ik ben geconditioneerd om dat te doen.
Ik was verkeerd aan’t graven.
Verkeerd aan het zoeken.
Er zal weer geen kat bevatten dat ik juist aan het zoeken was.
Miauw.
En net daarom, saboteer ik mezelf.
Het spijt me dat ik afstand moet nemen.
Ik kan niet anders.
Ik hoop.. dat ik daarover snel wat meer duiding kan geven.
Voor nu.. stapje per stapje.
Figuurlijk..
én letterlijk.
Volg.. als je wil.
Ik nodig u uit.
Dat doen we al heel ons leven.
Ik weet dat het geen snelle hap is.
Geen ’tiktok’..
Maar we gaan zo snel we kunnen..
Want we hebben jullie hulp nodig.
διαίρεση©MMXXI
