Met verstomming geslagen…

Met verstomming geslagen…

Stilte.. 

Voor de zoveelste keer vervalt ‘ik’ in stilte. 

In een stilzwijgen.. dat zijn oorsprong vind in ongeloof, denk ik. 

In verbazing. 

Met grote ogen, en een mond die open valt, blijft elke klank steken in mijn keel. 

Stilte. 

Ik ben verbaasd. 

Dat betekend dat ik door het bazelen van iemand..

Door het raaskallen.. het razen en het kallen..

Én het ongeloof over wat er geraasd en gekald wordt..

Zó versteld sta..

Dat ‘ik’ letterlijk, zoals de herkomst van het woord ‘versteld’ indiceert, vást kom te zitten. 

Dat ik zó verbluft ben, onthutst, ontzet, perplex, verbijsterd, ontdaan, …

Dat ‘ik’ er letterlijk sprakeloos van wordt. 

Ik ben verbaasd.. ..en verval.. ..zoals altijd.. ..in stilte. 

‘Ik’ begint te graven. 

Wat maakt toch dat ik elke keer weer opnieuw in die stilte verval?

In die van stilzwijgen vervulde verbazing. 

Wat maakt toch dat ik elke keer weer zó versteld sta dat ik letterlijk en figuurlijk vast kom te zitten?

Alsof ‘ik’ met verstomming geslagen ben. 

En ik denk, dat het dát is. 

Die ‘verstomming’.. is er letterlijk  ÍN-GE-SLA-GEN. 

Zowel ‘het moeten zwijgen’.. als ‘het stom zijn’…

Als in: steeds gekleineerd worden.. voor dom verweten.. bedreigd en afgestraft.. monddood gemaakt worden…

Alsof met het SLAAN ‘die condities’, die GE ook (als in een ik), werkelijk tot IN mijn GEN gemept zijn. 

Tot in elke vezel, elke cel..

Tot in het diepste van mijn zijn.. of zoiets. 

Geconditioneerde minderwaardigheid. 

Het is er zo diep ingeslagen.. dat ik nog steeds vanuit die ‘templates’ reageer. 

Dat ik maar steeds weer vanuit die.. overlevingsmechanismen.. ..«geregeerd! wordt. 

Ik zwijg…

Als iemand iets zegt. 

Zélfs, al is dat compleet van de pot gerukt. 

Zelfs al zitten daar verwijten en beschuldigingen in ..die op niets! gebaseerd zijn.

Behalve dan op het denken en op het gedrag van diegenen die net die beschuldigingen uiten. 

Hún gedrag, én hún denken..

Dat mij weer, elke keer weer, ten laste wordt gelegd. 

Ik buig mijn hoofd en zwijg. 

En door mijn hoofd te buigen en te zwijgen, wat enkel en alleen omwille van ‘die condities’ gebeurd..

Omwille van die geconditioneerde minderwaardigheid..

Denken (ja, zelfs geloven) mensen dat mijn stilzwijgen hun denken bevestigd. 

Alsof het ‘stilzwijgend instemmen’ is.

Of zoiets als: ‘Zwijgen is toestemmen’. 

Dat doet niet alleen zó al pijn..

Door dat zwijgen.. láát ik mij ook pijn doen.. -omdat dat ook in ‘die condities’ vastgeslagen zit- wat (nu) ook, ergens, pijn veroorzaakt. 

Denk ik..

Als je ‘ik’ monddood gemaakt is..

Machtsmisbruik!… …  …geeft nog altijd geen rechtsgeldigheid!

didisdna©MMXXI