1v8_k_vdk06:00
Die MTB-route, die Scheldelandroute, Plopsaland en HelloChamp…
Er zijn nog zoveel zaken waar ik wil over schrijven maar waar ik niet toe kom.
Die analogieën van ‘de wagen’ en die ‘verwarmingsketel’.., zoveel blijft liggen.
Het was een vermoeiend weekend.
Zeer belastend qua overprikkeling.
Veel geluiden, veel beelden en veel lichten overprikkelden onze zintuigen.
Om geen stap terug te moeten zetten, om niet te moeten zeggen ‘sorry, hier moeten we wat gas terugnemen’, om (weer) niet ’te falen’ ben ik weer heel hard in dat functioneren geschoten.
In dat tegen 800km/u ‘gaan en blijven gaan’ zonder stil te staan.
Zonder ook maar even stil te staan bij ‘mezelf’.
Bij wat ‘ik’ nodig heb.
‘Ik’ kan heel hard gaan in dat functioneren; en blijven gaan.
Dikwijls ver voorbij de grenzen van onze fysieke mogelijkheden.
En hoe ‘dieper’ we in dat functioneren zitten, in dissociatie, hoe verder we onze limieten kunnen overschrijden.
Zonder enige zelfzorg.
Zonder ook maar één seconde bij onszelf stil te staan.
Te moéten staan.
(Het komt mij nu plots heel sterk over dat dit niet de eerste keer is dat we dat proberen te verwoorden. Dat we nog steeds in herhaling vallen. En ik moet nu denken dat dat op zich niet verwonderlijk is en dat ik dat eigenlijk vijf jaar geleden al verwoord heb: Daar waar een ander één keer een proces doormoet, moeten wij, omwille van ‘WIJ’, dat proces vele malen door.)
Dat functioneren dus, daar zijn we weer heel hard ‘ingeschoten’ en in dat functioneren is er geen enkele ruimte voor ‘zelfzorg’.
Vanuit dat functioneren is er geen enkele ruimten voor die delen, dus ook niet om verder aan die teksten te werken.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXII