1v8_k_vdk08:43u
‘k Kom er niet toe om iets op te schrijven.
Elke reden is goed genoeg om iets anders te doen.
Elke reden is goed genoeg om hier te gaan lopen.
‘k Ben terug in België.
Terug in Klein Brabant.
Terug naar dat appartement gekomen.
Niet omdat ‘k wou; niet omdat ‘k wil.
Maar omdat het onafgehandelde ons evenzeer triggert als het mogelijk toekomstige in die traumaresponses.
Hoezeer we ook ons best deden en doen om te proberen om tot rust te komen..
Wij zijn zo zwaar beschadigd, zo diep in de kern, zo diep in de ziel getraumatiseerd door mens en maatschappij -vroeger én nu!– dat wij overal en altijd -zelfs constant in ons eigen hoofd; in ons eigen denken; in onze eigen gedachten onophoudelijk getriggered worden in traumaresponses.
Wij worden constant getriggered in vecht of vlucht -in vlucht dus want vecht mag niet van mens en maatschappij- in vlucht dus.. VLUCHT!
Dissociatie.
Constante dissociatie!
Alles en iedereen triggert ons constant in dissociatie.
Ook van onszelf.
Ons denken, onze zintuigen, ons voelen!
En dat is ons héél vroeg aangeleerd.
Dat is ons al heel vroeg en tot in het diepste van onze ziel, onze kern, ons wezen aangeleerd.
Zelfs onze gedachten.. zelfs ons voelen!
En we willen alleen maar een beetje rust.
Om te kunnen helen.
Om tot rust te kunnen komen om te proberen te kunnen helen.
Er te zijn, er te kunnen zijn voor de kinderen..
Rust.
En daar hebben we hulp bij gevraagd.
En ze stoppen ons hier.
In een klankkast naast een drukke steenweg.
En we worden zot!
Zot van het constante onophoudelijke lawaai en geraas.
En ze lachen ons weer uit.
Wimpelen weer onze noodkreet af.
Hoogsensitief. Ha, ik ken dat. Balblabla..
Geen tien minuten is dat hier eens stil. 24/7 geen tien minuten.
Het is ON-LEEF-BAAR!!! Voor ons.. en ze lachen ons weer maar eens uit..
En onze enige overlevingsmogelijkheid wás en ís: VLUCHTEN!
En terwijl we dat niet meer probeerden te doen..
Terwijl we daar hulp voor zochten..
Duwen mens en maatschappij ons daar weer maar eens terug dieper in..
Ik ben op!
Wij zijn op!
Wel hier en nu stopt dat
Het STOPT nu!
Het moet!
15:01u…
16:00u een uur verder staat er weer nog steeds geen woord op papier.
‘k Zie wat er moet gebeuren..
‘k Zie wat er gezegd moet worden..
Maar van zodra dat ‘k mij neer zet..
Wordt er gezwegen..
Dan zwijgt iedereen in alle talen.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXII
