Zondag, 11 september 2022

12:11u

Tien minuten.

Langer duurt het niet.

Tien minuten en dan ben ‘k kompleet overbelast.

‘kHeb geprobeerd van dat langer te blijven.

Om het appartement dat ons is toegewezen toch een kans te geven -om mens en maatschappij toch maar weer een kans te geven en ons -al wat ons is- weer verschrikkelijk pijnlijk te ondermijnen.

Maar de klankkast die heel die appartementsblok is…

Als heel die blok al niet davert, raast en zoemt van die steenweg vlak ernaast (op ruim geschat amper 5 meter hé), dan davert hier alles wel van het slaan van deuren of het gestomp van voetstappen die het galmend versterkt.

En als er ergens een tijdsblok zou zijn dat het niet is..

Zoals iemand die zijn gras maait bvb. Je weet daarvan dat dat maar tijdelijk is.

Dan zou er tussendoor nog even ademruimte zijn.

Maar die is er niet. NIET!

Tussen 01:00u ’s nachts en half vier in de ochtend is het ‘iets’ minder op die steenweg.

Maar dan nog is er geen half uur dat voorbij gaat zonder verkeer.

Als je kompleet oververmoeid eindelijk toch eens in slaap valt, klapt elke dichtslaande deur in die appartementsblok of elke voorbij razende ‘tédúm-tédúm..’-wagen je wel terug wakker.

Geen half uur.

Op geen enkel moment van de dag is er een moment van meer dan een half uur waarop er geen auto’s, bussen, vrachtwagens, motors, brommers.. voorbijrazen en/of janken.

Kunt g’u dat voorstellen dat je nergens, op geen enkel moment van de dag eens een half uur rust hebt.. om eventueel al maar een beetje te kunnen slapen he.

Tédúm-tédúm.. tédúm-tédúm.. tédúm-tédúm..

En dat is dan zonder rammelende remorque hé.

‘kLijk wel op de viaduct van Gentbrugge te staan in dat appartement.

En als er dan kompleet oververmoeid de constant onderbroken “nachtrust” wordt gestaakt om daar met galmend hoofd te moeten gaan lopen voel ‘k mij nog vermoeider dan voor ‘k mijn ogen niet meer open kon houden van oververmoeidheid.

“Onleefbaar”, heb ‘k gezegd tegen de mensen die er iets zouden kunnen aan veranderen..

En daar is geen letter van gelogen.

Maar ze beweren ‘ook hoogsensitief’ te zijn..

Maar als ze hoogsensitief zijn.. maar niet begrijpen dat dit voor ons ONLEEFBAAR!!! is.. dan heb ‘k twee bedenkingen:

Of “ik” lijdt (ja -dt omwille van ons en extra lange ‘ij’ omwille van LIJDEN!) aan een extreem hypergevoelige vorm van filterloze zintuiglijke hoogsensitiviteit..

Of er zijn heel veel mensen die ‘beweren’ hoogsensitief te zijn, maar dat totaal -TOTAAL- niet zijn.

En laat mij wel wezen:

Aangezien dat ‘k zeer moeilijk (of niet) kan vatten waarom iemand hoogsensitief zou wíllen zijn -dus dat ‘k niet kan vatten waarom iemand zou willen beweren hoogsensitief te zijn, als dat niet zo is..

En aangezien ‘k niet geloof dat de filterloze hoogsensitiviteit van mijn zintuigen zich in een extreem zouden bevinden dat ongekend is bij andere hoogsensitieven (al moet ‘k er wel aan toevoegen dat ‘k wel al begrepen heb dat op een hoogsensitiviteitsschaal wij wel mee in een uiterste zitten)..

Moet ‘k wel concluderen dat de beweringen die gemaakt zijn bedoeld zijn om onze noodkreet af te zwakken en ons toch weer te manipuleren -te dwingen in een voor ons onleefbare situatie.

Dit kan echt niet meer!

Wat verstaat men niet van: ONLEEFBAAR!

‘kZal het nog eens zeggen: ON-LEEF-BAAR!!!

Weet je wat onleefbaar is!?

Weet je wat dat woord inhoudt!?

‘k Heb dat woord geenszins lichtzinnig in de mond genomen.

Die situatie is zó onleefbaar voor ons dat ‘k daar niet kan blijven.

Begrijp je dat!?

‘kMoet daar constant gaan lopen.

Figuurlijk EN letterlijk!

Al dagen en nachten aan een stuk zwerf ‘k wat rond..

Levend.. NEE!