1v8_k_vdk10:58u
“Mag ‘k eerlijk zijn?”
‘k Vraag dat steeds; en ‘k krijg steeds hetzelfde antwoord:
“Ja, natuurlijk!”
En “dat ‘ze’ dat het liefst hebben.”
En “dat ‘ze’ dat zelf ook altijd zijn.”
..
Tot ‘k dan eerlijk bén.
Tot ‘k dan eerlijk zeg wat ‘k denk en voel.
..
Niet dat dat juist is hé!
‘k Denk zelf dat ‘k fout ben.
Zó fucked up ben ‘k, dat ‘k denk dat alles wat “ik” denk en voel fout is.
Fout. Verkeerd. Slecht.
..
Maar dat heeft er eigenlijk niets mee te maken.
Dat heeft voor ons compleet niks met eerlijkheid te maken.
‘Juist of fout’ heeft niets met ‘eerlijk’ te maken!
..
Hoe komt het dan toch dat elke keer als ‘k eerlijk zeg wat ‘k denk en voel (of gewoon objectief feiten opsommen is ook al genoeg hoor) dat mensen me die eerlijkheid dan kwalijk nemen?
Van zodra ‘k eerlijk zeg wat ‘k denk en voel [en zie en opmerk en hoor en aanvoel..] nemen mensen me dat kwalijk.
Voelen ze zich aangevallen en gaan nét zíj vijandig –meedogenloos vijandig zelfs– in de aanval.
‘k Snap dat niet.
‘k Snap mensen niet.
..
Het lijkt wel alsof ‘k met eerlijk te zijn mensen ’trigger’ of zoiets.
Of ze uit een roes haal of zo..
Hun onbedoeld uit hun comfortzone haal..
Alsof ‘k, door eerlijk te zijn, een soort irrationele, blinde vijandigheid opwek bij mensen.
Zoals van een kwaadheid bij een verwend kind dat, als het dan toch eens niet krijgt wat het wil, zijn goesting eens niet krijgt, stamt en slaagt, liegt, bedriegt en manipuleert.. zich op de grond laat vallen en alles bijeen krijst..
Of omdat je een van zijn zeepbellen doorprikte.. helemaal ‘door het lint’ gaat.
Een irrationele blinde kwaadheid.. zoals die van Gollem.. die in de ban van z’n ‘lieveling‘ alles en iedereen die in de weg komt te staan tussen hem en zijn ‘Precious‘ aanvalt –‘ik’ dus op dat moment door eerlijk te zijn.
..
Wederom: Oók psychologen en psychiaters reageren zo op ons als we eerlijk zeggen wat we denken en voelen hé.
Zélfs al zeggen wij dít eerst tegen hun hé.
..
‘k Snap dat echt niet.
“Ik” snap mensen echt niet.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXII
