1v8_k_vdk09:18u
Als ik aan deze dag begin is voor de zoveelste keer alle hoop in deze ochtend gegoten.
Vandaag is de dag.
Vandaag is een nieuw begin.
Vandaag..
Vandaag, is niet anders dan gisteren; en morgen.. zal ook niet anders zijn.
Ik heb hulp nodig om door die schema’s te breken.
Om door die schema’s -die traumasporen- te kunnen breken.
Maar alle hulp blijft uit.
Misschien voer ik hier even een correctie aan toe:
Ik heb hulp nodig om die schema’s vollédig te kunnen doorbreken.
Dat staat buiten kijf.
Maar, ik zou, op mijn eentje, alleen, wel al een heel eindje geraken.. ware het niet dat mens en maatschappij zoveel druk blijven leggen en tegelijk veel van die schema’s in stand blijven houden ..en zelfs versterken.
Vader en moeder.. nog steeds.. op kop..
Maar ook velen in de hulpverlening.
Hulpverleners die eveneens te vastgeroest zijn.
Blind en doof..
Of uitgeblust..
Of enkel nog hunkerend naar de gading van Narcissus en Dionysos..
Maar o wee als je daar iets van durft zeggen..
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXII
