1v8_k_vdkDag ..,
Ik zou kunnen beginnen met een hele ‘reutemeteut’ af te steken van oorzaken en redenen, allemaal, voor mij, even rechtsgeldig, over het hoe en het waarom het voor mij niet meer gelukt is om nog naar de lessen te komen; en het uitblijven van een reactie op uw schrijven.
Ik voel daar, op dit eigenste ogenblik, echter totaal geen behoefte toe.
Ik voel mij afgesloten en leeg.
Vooral van mezelf.
En beperk mij daarom nu tot een ‘academisch beleefdheidsexcuus’, dat echter ook oprecht is, voor het tot dusver uitblijven van dit weerwoord.
De interesse voor de kunstvorm die u onderricht blijft.. maar op dit huidigste moment ervaart mijn brein enkel de noodzaak om weer compleet over te schakelen op overleven.. waardoor er voor een “ik” totaal geen ruimte meer over blijft.
Ergens, ..ergens vind ik dat ontzettend jammer..
Ergens nu.. begrijp ik ook beter.. waarom mijn brein die noodzaak voelt.
Waarom mijn brein zo dikwijls, en ook weer net nu, zich in die noodzaak .. genoodzaakt ziet.
En tracht ik daarom niet te hard te zijn voor mezelf..
Trachten..
Misschien nog dit: Indien ik een klein beetje rust zou mogen ervaren hebben in die nieuwe “(t)huissituatie”, ergo niet constant overprikkeld en overbelast zou zijn geweest, zou er heel waarschijnlijk nog ruimte voor het proberen toelaten en ontwikkelen van dat “ik” zijn geweest.
Maar dat is nu, jammer genoeg, totaal niet het geval.
Oprecht, danken en groeten wij u..
koen
