1v8_k_vdk09:34u
Ik voel mij uiteengetrokken worden tussen noden, verlangens en gevoelens van die delen.
Van moment tot moment het een al prominenter op de voorgrond dan het andere.
Ik voel mij leeg, die ‘oude’ leegte, van voor “ik” gecrasht is, en tegelijk niet meer in staat om mij van al die delen af te sluiten.
‘k Wil dat ook niet meer, ..ergens.
Kinderlijke delen, met kinderlijke noden en verlangens.
Volwassen delen, als dat zo benoemd kan worden, met hún noden en verlangens.
Angsten ook.
Irreële angsten én zeer reële angsten.
De angst om te falen.
Angst, om te slagen.
Een angst om verkeerde beslissingen te nemen.. bruggen op te blazen.. onbedoeld te kwetsen..
Er is een ongelooflijke angst om “mezelf” te zijn.. en daar dan weer voor afgestraft te worden.. door mensen.. en hun maatschappijen..
En toch, tegelijkertijd wordt er geprobeerd om ons nu net daartegen te verzetten.
Waardoor ik mij wel constant onder spanning voel staan.
Trillend.. als een atoom.. onder het spiegelgladde oppervlak van die vreemde.. onder de metalen.. die Hg80.
Ik weet niet waar ik naartoe wil noch hoe ik dat dan moet doen, maar dat er iets moet gebeuren, dát, is overduidelijk.
Er moet een manier gevonden worden om tot rust te kunnen komen, zodat ik kan nadenken.
Zodat ik iedereen tot rust kan laten komen.. en we samen kunnen nadenken.. oplossingen zoeken.. een PAD..
Want de chaos, de waanzinnige flipperkast van noden, verlangens en gevoelens die we nu zijn, dat is niet langer vol te houden.
Dat is geen leven.
Dat is zelfs geen overleven meer.. maar een constant tormenterende verschrikking.
Alsof je keel weer constant dichtgeknepen wordt en je brein weer ergens in dat niemandsland tussen leven en dood schommelt.
In die waas tussen bewustzijn en bewustzijnsverlies.
Die fijne lijn waarin het brein zich begeeft bij acuut zuurstoftekort.. net voor het dreigt af te schakelen.
Een witte leegte.
Verzet “ik” mij nog?
Verzet “ik mij nog tegen die omklemmende, versmachtende wurging..
Of..
Of geef “ik” toe..
Aan dát verlangen naar rust..
Die eeuwige rust.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXII
