1v8_k_vdkWeet je jongens..
‘k Ben zo verschrikkelijk overbelast door die constante overprikkeling hier in dat appartement en die constante oververmoeidheid van daardoor ook niet te kunnen slapen, dat ‘k misschien serieus verkeerde oplossingen probeer te zoeken.
Ergens, denk ‘k, dat hier alles in zeven haasten opkuisen en vertrekken zonder enig doel geen goede oplossing is, maar m’n lichaam en geest zijn zo verschrikkelijk op dat die in chaos en paniek enkel nog dat als oplossing zien.
Al vijf jaar vragen we om hulp..
En de laatste 6 maand schreeuwen en smeken we er zelfs om..
Zonder ook maar enig resultaat!
Geen hulpverleners helpen ons.. de gemeente niet, vertegenwoordigers van die gemeente niet, vertegenwoordigers van die ‘sociale’ instellingen niet.. huisarts niet..
Zogenoemde “familie” niet..
Niks of niemand helpt ons.
Het is te complex of er is nergens geen plaats of het past niet of we hebben geen psychosen zodat dat ambulant team van Emergo (wat die psychiater in Duffel beloofd had van voor te zorgen) toch niet doorgaat of we worden uitgelachen of belachelijk gemaakt .. zoals nu.. door de gemeente en haar vertegenwoordigers.. en compleet genegeerd…
En nu, nu die beslissing ‘voor de deur staat’ doet iedereen alsof ze uit de lucht komen vallen.
‘k Wou dat ‘k een andere oplossing zag of had..
Maar we zien ze niet.. ze is er ook niet..
We worden, ondanks al onze pogingen, al ons geschreeuw en gesmeek om hulp, niet geholpen. Punt.
De enige andere “oplossing” die nu dagelijks door m’n brein jaagt..
Is niet de “oplossing” die ‘k jullie wil aandoen.. ergens..
‘k Vind(t) het zelf allemaal verschrikkelijk en lastig.
Maar ‘k weet echt niet wat ‘k anders nog moet doen om morgen nog te halen.
Een zeer absurd maar uitermate sterk mechanisme daarbij is dat hoe slechter het met me/ons gaat, dus hoe moeilijker we het hebben ook, hoe minder dat daar uiterlijk van te zien wordt/is.
Hoe slechter het gaat, hoe meer dat ‘k doe alsof alles goed gaat..
Dát, is voor ‘mij’, misschien wel de sterkste uitingsvorm van die dissociatie.
Het “me” loskoppelen en ontkoppelen van alles en iedereen.. inclusief ‘mezelf’..
Dat overkoepelend systeem.. is zo gigantisch geconditioneerd en zo giga-sterk.. adaptief en zelfregulerend.. die gecombineerde acht.. dat ♾-systeem.. is zó’n waanzinnig sterk verdedigingssysteem.. bescherming.. ‘k weet het.. kon ook niet anders in die omgeving.. en fuck hè!.. waarom luistert er toch niemand naar dat systeem?!!!.. Waarom luistert er niemand écht?!!..
Alles staat op dat blog.. maar lezen of luisteren.. nee, dat niet.. en mensen blijven ons maar schaden en de noodzaak van die systeem-alter maar aanwakkeren door niet te luisteren… waardoor ‘k daar zelf ook niet voorbij kan.. waardoor wij gevangen blíjven zitten.. waardoor die noodzaak om ‘hier’ niet te zijn.. zó verschrikkelijk -VERSCHRIKKELIJK- gigantisch groot blijft!!
Waarom luistert er toch niemand?…
“Ik”, koppelt me los van ‘mezelf’.. om te overleven..
Alleen..
Het lukt ook niet meer in die mate zoals vroeger..
Voor we –dat systeem; dat zorgvuldig uitgekiemd en ineen gepuzzeld en steeds aangepast en verbeterd systeem om ons te beschermen.. FUCK! Hoe is dat in godsnaam mogelijk dat dat gecrasht is??!! Hoe is dat verdomme toch mogelijk dat ‘k dat niet meer volledig terug ineengepuzzeld krijg zodat wij hier niet zouden moeten zijn.. zodat ‘k al die fucked up klote delen niet zou moeten hoeven voelen en hun kinderlijke, verachtelijke noden en verlangens en zwaktes.. FUCK Hè!! Hoe krijg ‘k dat spel weer aan de praat!?!– gecrasht zijn.. en daardoor toegelaten hebben van op die hulpverleners in Sint Hieronymus te vertrouwen.. en ons te tonen.. en ons proberen laten helpen.. en te vertrouwen.. mensen te vertrouwen.. die psychologe te vertrouwen.. elke dag hebben we dat gevraagd en elke dag heeft die gezegd: “vertrouw me maar. Jullie mogen gerust zijn. Ik ga jullie geen pijn meer doen.” ..en zie waar dat ons dat gebracht heeft.. vertrouwen.. ha, mensen zijn niet te vertrouwen! Zie maar.. naar wat die, die die ons gemaakt hebben, met ons vertrouwen in hun gedaan hebben..
Waardoor het ook niet meer lukt om alles zoals vroeger af te scheiden en enkel en compleet in dat ‘in-functie-van..’ te functioneren..
Waardoor het ook niet meer zo goed lukt om al die zelfmoordgedachten op de achtergrond te duwen..
Zelfmoordgedachten die sinds vijf – zes maand dagelijks door m’n gedachten razen en steeds maar sterker worden door die fucked up situatie van constante overprikkeling en overbelasting hier in die Bremlaan..
Sorry jongens..
Misschien is dat allemaal niet goed dat ‘k jullie dat vertel.. dat we eerlijk zijn.. dat wordt me ook gezegd dat ‘k jullie dat allemaal niet mag vertellen..
Maar wat voor een klote fucked up vader zou ‘k zijn als ‘k niet eerlijk zou zijn.. jullie in’t ongewisse laat.. jullie niet vertel wat er ‘speelt’ en de hoe’s en de waarom’s probeer uit te leggen.. en jullie daar maar over laat gokken.. en met vragen laat zitten.. die jullie misschien -nu of later- op jullie zelf zouden kunnen betrekken..
Neen, weet je.. dit heeft niets met jullie te maken..
Jullie zijn niet verantwoordelijk voor al het lijden en al de complexiteit waar we mee kampen!
Als er één ding is, onthou dit dan zeer goed: Jullie, en ook zus, zijn de enige reden -de ÉNIGE- waarom ‘k “hier” -en dus nog in leven- bén ..en waarom we nog proberen.
Nog willen proberen.
De enige reden!
Omdat ‘k jullie graag zie. Vergeet dat nooit mannen!
Geef jullie zelf nooit maar dan ook nooit schuld aan de moeilijkheden waar “ik” mee kamp, want jullie zijn daar niet, op geen enkele wijze, verantwoordelijk of schuldig aan. Integendeel!!
Maar m’n lichaam en m’n geest maken “me” zeer duidelijk dat ‘k wég moet uit deze situatie.
Kost wat het kost en wel nu!
Als ‘k nog wil overleven..
En dat wil ‘k nog proberen.. voor júllie!
Dan moet ‘k hier weg en wel nu!
Ook al ‘voel’ ‘k me enorm lastig en schuldig tov jullie door de manier waarop dit nu gebeurd ..omdat niemand naar ons luistert..
‘k Kan alleen maar vasthouden aan de wetenschap dat overleven beter is dan de dood.. want dan is niets meer mogelijk..
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXIII
