‘k Probeer na te denken maar de onophoudelijke stroom wagens raast door m’n brein.
Van oor naar oor verplettert het elke gedachte.
Zelfs simpele rudimentaire zaken worden verscheurd in: “GA WEG!”
Hoe deel ‘k m’n dag in? Wat moet ‘k nog doen?
Omdat ‘k de kinderen niet wil opzadelen met iets van dat appartement probeer ‘k dat nog af te handelen, maar eigenlijk is elke dag hier een dag te veel.
Het is langs een kant pijnlijk om alles weg te moeten doen op deze manier, enkel maar om nog te kunnen overleven.
Ook al doen we er andere, jonge mensen, dan een plezier mee.
Anderzijds, niet minder pijnlijk, bewijst het nog maar eens …
Jongens toch!!! ‘k Weet zelfs niet meer wat ‘k nog wou zeggen en schrijven!
Het lukt gewoon niet meer van nog te denken.
“Ik” moet hier weg. ASAP!!
Haha.. misschien is het voorbestemd dat ze ‘Peppermint’ spelen..
M’n brein weigert simpelweg diens.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXIII