25012023

08:03u

Gisteren is in een totale waas aan ons voorbij gegaan.

Moesten we niet ‘alles’ opschrijven..

Zoals al die vorige keren giert schuld, onzekerheid, angst.. etc.. als waanzinnige onrust door me heen en belet het elk denken.

Maandagavond zijn we vertrokken.

Dat ‘weet’ ‘k.

Eerst richting Duinkerke, dan richting Calais.

Vervolgens werd er koers gezet richting Le Havre om dan weer uit te wijken richting de Mont Saint Michel.

Telkens met de intentie om te stationeren en tot rust te proberen komen.

Telkens ook met de intentie om daar misschien iets te bezichtigen en even te wandelen om ‘mezelf’ wat rust te proberen bieden.

Maar het lukt niet.

Elke keer veranderen we weer van koers en blijven we doorrijden.

Net zoals toen in april -naar de Pyreneeën en terug.

De onrust en de chaos en de angst en de crisis duwen ons maar steeds weer vooruit, alsof ze ons opjagen, nu al tot voorbij Bordeaux.

Echt alsof de duivel ons op de hielen zit.

In paniek, in een waas van paniek en onrust vluchten we maar steeds verder weg.

Figuurlijk.. en ook letterlijk.

Spanje.. denken we nu.

In Spanje gaat het beter zijn.

Iets meer zon, iets meer ‘warmte’.. iets verder weg nog..

‘kWil mezelf graag wijsmaken dat het iets zal veranderen.