DO09022023

14:15u

Even een rustmomentje.

Even tijd nemen om verder te schrijven.

Waar zaten we al?

Oh ja: Hastière.

Dat is al wel een heel eindje achter de rug.

Geen van die kleine dorpjes trouwens had een postkantoor.

Alle, jawel, maar allemaal niet meer in dienst.

Dat vind ‘k zo stom he.

Alle menselijkheid, overal, verdwijnt.

Zielig vind ‘k dat.

Alle, zielLOOS is een betere verwoording.

Alles wordt zielloos.

“Givet”, zeiden ze, “daar is het dichtstbijzijnde postkantoor.”

Maar dat is al Frankrijk en we hebben nog Belgische postzegels bij; en de route daarna liep toch terug op Belgisch grondgebied..

Dus dacht ‘k van daar alles te posten.

Na Givet ging het naar Mazée; dan naar Vierves, Olloy en Oignies.

Ah ja juist, Treignes zat daar ook nog tussen.

Tussen Mazée en Vierves.

Herinneren jullie zich Treignes nog?

Daar is ergens een foto van dat jullie alle drie voor dat Ecomuseum op die betonpaaltjes zitten op een rij 😁

“Ik” mist dat chaletje in Oignies-en-Thiérache wel.

Zelfs al hadden we het toen ook al dikwijls zo moeilijk, dat gaf de mogelijkheid om eens even uit alle drukte en spanning te ontsnappen -zonder echt te moeten gaan vluchten van alles zoals nu- en de batterijtjes weer op te laden, weet je.

Dat vond “ik” echt leuk.

Met jullie een beetje knutselen, wat wandelen..

Wat kokkerellen voor jullie..

Stoofpotje van ‘jammer genoeg aangereden everzwijn’ bijvoorbeeld.. 😅

Jullie dingen.. echt belangrijke zaken.. (aan)leren.. zoals hoe met messen werken en omgaan, hout kappen en zagen, vuur maken.. welke planten kan je eten.. welke helen.. wat is giftig..

En onze Maarten die ‘bijna het bos in de fik laat schieten‘ met een vliegende marshmallow die per ongeluk (weer) tot een vuurbal geworden was tijdens het roosteren.. en die in een grote boog van zijn stok vloog omdat hij die in paniek zwiepend probeerde te doven.. 😂

Maar nee, het chaletje moest weg..

En dan was ‘de zee’ plots ook niet meer ‘beschikbaar’ ..met gilbeirput zijne zever..

Ach ja, die mens zal nooit veranderen.. en sorry jongens.. ben even aan het zagen..

Treignes dus; en dan Vierves, Olloy en Oignies.

Geen van allen nog een werkend postkantoor.

“Couvin is het dichtstbijzijnde, als hoofdgemeente van al die andere”, zeiden ze.

Maar dat ligt eigenlijk niet op die route en is wel een omwegje van 10 a 15 kilometer, als het niet meer is.

Dus ‘k weet niet of ‘k dat wel ga doen.

Rocroi (F) is de eerstvolgende stad op m’n pad.

Daar arriveer ‘k normaal gezien morgen en daar gaat zeker een postkantoor zijn.

Denk ‘k.

Vandaag ga ‘k niet te veel meer doen.

Recupereren van die bibberkoude vriesnacht van gisteren, waardoor ‘k om 3uur al alles terug bijeen heb gepakt en al om vier uur terug onderweg was om terug een beetje in’t warm te geraken.

Zelfs m’n uitademing vroor gewoon vast op m’n slaapzak.

En dan was het stappen en stappen en ben ‘k ook nog eens verkeerd gelopen omwille van slechte markeringen.. en dan koppigheid.. om terug te keren op m’n stappen..

Moest ‘k daarna m’n weg zelf navigeren om terug op die route te komen en onderweg vond ‘k niks van deftig plekje om te slapen.

Bijgevolg: Een dagje van heel wat kilometers, overal pijn en steendood. Hihi.

Hopelijk slaap ‘k vannacht wel eens goed en dan is alles weer vergeten van kou en pijn.

‘kWeet het trouwens nog altijd niet.. of dat dit wel ‘de juiste’ oplossing is.

“Ik” ben er nog steeds niet bij.. voel nog steeds leeg en verloren.. en mis jullie ontzettend hard.

Maar wat ‘k wel weet is dat die situatie in die Bremlaan niet goed was en dat we daaruit weg moesten.

Weg ook, uit die dwangmatige consumptie-maatschappij waar we geen ‘voeling’ mee hebben en waarin we totaal ongelukkig verloren in lopen.

‘kHoop ergens onderweg ook wat inzicht te krijgen over wat en hoe we dan wel nog willen.

Samen met jullie.

Dat, is voor “mij” het enige zekere op dit moment.

Dat is altijd al zo geweest en zal altijd zo blijven.

Maar waar, hoe en wat.. en in welke mate we nog willen ‘deelnemen’ -op eigen termen- aan die consumptie-maatschappij..

????????

—

17:27u

Weet ge jongens..

Ondanks de kou, ondanks de regen, ondanks de vermoeidheid..

‘k Merk echt dat “ik” een buitenmens is.

‘k Wist dat ergens wel al, denk ‘k, maar nu lijkt dat pas echt door te dringen.

En die kou etc.. da’s gewoon omdat ‘k niet het geschikte gerief heb én omdat wij dat niet meer zo gewoon zijn..

Luxueuze, zwakke beestjes zijn wij geworden..

Ga maar na: Wij zijn het enige dier op aarde dat zaken los van de natuur nodig heeft om te kunnen overleven ín de natuur.

Zelfs het kleinste vogeltje doorstaat de temperaturen waarvan “ik” hier bijna uit m’n vel bibber.. zonder ‘hulpmiddelen’.

Zelfs water uit een plas, zelfs als m’n leven daar vanaf zou hangen (als in dehydratie), kan ‘k niet zomaar drinken zonder er heel waarschijnlijk doodziek van te worden.

Tuurlijk, veel is vervuild.

Wij, mensen, vervuilen alles.

Maar een plas regenwater..

Zelfs daar hebben we waterzuiveringstabletten of een filterpomp voor nodig.

Anders schijten we ons misschien kompleet leeg, tot uitdroging toe, of worden we doodziek van de een of andere natuurlijke bacterie die wij gewoon niet meer kunnen verdragen door al ons zogenaamd ‘zuiver’ water.