Ben toch nog op tijd in dat dorpje geraakt mannen, al heeft het me veel moeite gekost.
Dat postkantoor was gelukkig tot 15:45u open.
Dus het briefje is nog gepost geraakt.
Maar zelf ben ‘k nu niet veel verder meer geraakt.
Net voorbij dat dorpje heb ‘k me een slaapplekje gevonden dat maar moet voldoen voor vannacht.
Het is weer niet ver van een drukke baan, maar zo zijn de meeste plekjes wel al geweest.
‘k Hoop dat dat verder naar het zuiden toch eens wat minder zal worden, want dit werkt wel ferm op m’n zenuwen.
Is’t geen verkeer dat overal doorheen raast zijn het wel kettingzagen die je overal hoort janken, schreeuwen en overal doorheen jammeren.
‘k Heb er zelfs al een paar keer aan gedacht om de trein te nemen, weg uit die pokkendrukte hier in’t noorden van Frankrijk.
Want dat is hier nog steeds hetzelfde als “bij ons”.
Vervelend!
En de vermoeidheid en het slechte slapen begint me serieus parten te spelen.
Oh ja, en ergens een nachtje verblijven.. slik maar..
Onder de 100 euro niks.
Als er al plaats is.
Het is hier veel te commercieel, vind ‘k.
En ‘k ben ook nog steeds niet aan het genieten.
Niet alleen door die drukte van verkeer en kettingzagen maar ‘k maak me, denk ‘k, ook nog steeds te veel zorgen over alles.
Over jullie, maar ook over hoe het hierna verder moet.. als dat nog lukt..
En over water en eten.. wat dat blijft hier een probleem.
‘k Kan niet nog weken zo doorstappen op amper een halve liter water per dag he.
‘k Pis meer uit dan dat ‘k erin giet.
En dat eten.. tja.. hoe lang nog voor ‘k m’n eigen spieren begin op te fretten?
Over slapen ook.. hoe en waar; en over dat slecht slapen en die vermoeidheid daardoor..
Hoe lang kan ‘k dat weer allemaal nog volhouden?
Teveel chaos en zorgen spoken er nog steeds door m’n hoofd om tot rust te komen.
En ‘k vind dat lastig.
‘k Wou dat ‘k alles gewoon eens van me af kon zetten.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXIII