1v8_k_vdk20:08u
De avond is nog jong maar ‘k voel dat hij voor mij op z’n einde aan het lopen is.
‘k Heb niet geslapen op die nachttrein en raar maar waar dat voel ‘k.
Zeker omdat ‘k net twee glazen wijn gedronken heb die hier nu, in het hosteltje dat ‘k vanmorgen op de trein nog geboekt heb, mee beginnen door te wegen op die vermoeidheid.
Ook dat, die lichamelijke zaken, is totaal nieuw voor me.
Het is nu zaterdagavond; ’k Blijf hier nog tot maandagmorgen.
Dan vertrek ‘k weer.
‘k Heb ‘mezelf’ toegestaan om even te rusten.
Al rust die ‘dissociatie’ absoluut niet.
Integendeel, ze is zelfs weer sterker aanwezig dan voorheen.
Is dat het hosteltje?
Het ‘mezelf’ iets gunnen?
Of was de aanloop weeral gezet toen er werd afgeweken van die route naar Anglure?
En wat nu?
‘k Heb het ‘gevoel’ alsof ‘k hier al dik twee dagen rondloop als een kieken zonder kop, terwijl ‘k rationeel uitgerekend hier nog geen 15 uur ben.
…
‘k Werd net afgeleid door een van die ander gasten hier op de kamer en geef er de brui aan om verder te proberen schrijven.
Nog een sigaret en slaapwel zeggen tegen de jongens en het is genoeg geweest voor vandaag.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXIII
