27/04/2023 - 08:01u

M’n kalenderleeftijd indiceert ‘volwassenheid’.

Meer zelfs, m’n kalenderleeftijd dicteert me volwassenheid toe.

Maar de realiteit is dat ‘k door trauma emotioneel allesbehalve vol-wassen ben.

Waardoor ‘k mentaal op zeer veel vlakken allesbehalve volwassen reageer.

Buiten die kalenderleeftijd dan -en de bijhorende reëel fysieke leeftijd- is er dan weinig vol-wassen aan dat ‘mij’.

Emotioneel gezien he.

Dat is lastig.

Want op veel momenten, in te veel situaties, reageren we daardoor vanuit immature en zéér getraumatiseerde overlevingsimpulsen. Onbewust he.

Dat maakt ons extreem -extreem- kwetsbaar voor misbruik en manipulatie.. etc..

Het enige wat wij daarom doen is overleven.. waarin we dikwijls.. hoe zorgvuldig we ook trachten te zijn om ons te beschermen.. ons net door die kwetsbaarheid toch telkens opnieuw in situaties bevinden die tot extreme beschadiging van dat ‘zelf’ leiden.

Hetzij door niet bij dat ‘onszelf’ te kunnen blijven en in dat zelfbeschadigende ‘in-functie-van’-functioneren te vervallen -dat volledig gericht is op ‘pleasen’, op codependentie..

Om een gapend gat van geconditioneerde zelfwaardeloosheid op te proberen vullen met een soort zelfvernietigende ‘welke waarde kunnen we hebben voor een ander’..

Dat eigenlijk niks meer is dan een complete ‘on-waarde’..

Hetzij door in een soort zelfondermijnende en zelfvernietigende ‘drang’ onszelf onbedoeld (en onbewust) net in zulke situaties te plaatsen waarin manipulatie en misbruik dus plaats kan vinden.

Hetzij wat weet ‘k nog allemaal..

Waarin (niet weinig voorgevallen) dat mezelf zich dan dikwijls bovenop de door een ander opgeworpen barricade bevindt, omdat ze zelf te laf waren om bovenop hun eigen barricade te gaan staan..

En te laf, als de barricade viel, om dan aan m’n zijde te staan.

Waardoor je ook die ‘val’ dan alleen draagt.. dikwijls zelfs met de vinger gewezen door diegene wiens barricade je trachtte te verdedigen..

Dat is moeilijk weet je, want door je eigen kwetsbaarheid verdedig je belangen die niet van jou zijn en die veelal zelfs tegen jezelf ingaan -niet weinig ten koste van je eigen mentale en fysieke veiligheid- en aangezien niemand begrijpt dat dat gebeurd vanuit trauma, vanuit die kwetsbaarheid, sta je er nadien ook alleen voor.

Of begrijpen ze dat net wel? Voelen ze dat ergens aan? En zit net daarin de ‘kracht’ van hun overheersing, hun mogelijkheid tot toegang tot die kwetsbaarheid, het aanvoelen daarvan, het manipuleren… ?

Er zijn heel veel schema’s, een wirwar, een kluwen van schema’s en trauma’s.. geïnstalleerde blauwdrukken in “mijn” hoofd die “mij” maar telkens opnieuw ..’leven‘..

Nee.. niet ‘leven’.. overleven..

Nee ook dat niet.. dat is maar een gevolg..

Sturen.. onbewust sturen.. drijven.. heersen.. beheersen.. overheersen.. overmeesteren.. ver-slaven.. horig maken.. a puppet on a string..

Noden.. noodzaken.. onvervulde behoeften en verlangens..

Hechting, veiligheid, geborgenheid, waarde, bestaansrecht..

Waarom zijn wij zo blind voor de noden die ons drijven?

Waarom kunnen wij die geïnstalleerde blauwdrukken niet doorbreken?

Waarom zien we die altijd te laat?

Waarom doen wij dat onszelf zoveel pijn.. voor een ander.

‘k Geraak daar niet uit.

‘k Geraak daar niet alleen uit.

Er is begeleiding en veiligheid nodig.