De ochtend is (relatief) stil.
Mijn gedachten zijn dat niet.
Koffie, sigaretten en een ontwakende darmflora later zet ‘k me neer en open onze dagboeken.
Een terugdenken aan een veel oudere tekst -een vergelijking van mensen en hun cultuur met een boom en de bladeren aan die boom- dringt zich aan ons op.
De vergelijking was correct, dachten we, maar onvolledig.
We zouden moeten ‘niks moeten’, maar willen!
En die wil lijkt zich voorlopig nog steeds niet te manifesteren als een solide materie.
O neen, niet dat er geen wil, geen wilskracht, aanwezig is.
Sterk integendeel.
Dat, weten we ondertussen nu al wel.
Maar vooralsnog blijft ze sluimerend.
Ergens buiten ons bereik.
Buiten ons eigen geloof en vertrouwen.. in onszelf.
Die wilskracht lijkt me zoals ’the force’.
‘k Merk ze.
Voel ze.
Sterk.
En merk dat we er een sterke band mee hebben.
Maar er ontbreekt iets.
Geloof en vertrouwen.
In dat “zelf”.
Om het te kunnen ‘meesteren’.
En een mentor-loze Padawan is geen Padawan.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXIII