Het moeilijkste -het gemis aan (en voor) de kinderen buiten beschouwing gelaten..
Het moeilijkst, het zwaarst, het meest uitputtende, slopende en pijnlijkste..
is wel de constante beloften van vooruitzicht en hoop..
die telkens weer de kop worden ingeslagen.
Toegegeven,
een deel van die hoop om uit deze uitzichtloosheid te komen creëer ‘k zelf.
In m’n eigen brein.
In het vooruitzicht om vanuit die beloften uit die uitzichtloosheid te kunnen raken..
en vanuit het geloof in menselijkheid en solidariteit.
Het willen geloven dat die menselijkheid en die solidariteit echt bestaan..
en niet slechts loze woorden zijn.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXIV