Geconditioneerd geïndoctrineerd!
Dát, continu, leidt me en doet me lijden.
Van elk wakend moment tot in m’n dromen.
Dát, is wat m’n (h)ouders en die “leef”omgeving, die maatschappij, geïnstalleerd hebben.
Die dissociatie, dat “het mezelf” onttrekken uit het heden en dat “mezelf” loskoppelen van elk ‘mezelf’, is de enige manier die ‘k ken om die constante identiteitsverplettering te kunnen overleven.
Correctie: De enige voor hún aanvaardbare manier.
Een wijze van overleven die niet rechtstreeks tot afstraffing leidt.
Omdat elke andere wijze van overleven als verzet gezien wordt, dat per direct de kop dient ingeslagen te worden.
Maar weet ge wat ‘k zie!?
Weet ge wat me de laatste jaren meer en meer opvalt en glashelder duidelijk wordt:
De wereld, héél de wereld!… leeft in dissociatie!
Alleen leven die daarbij ook nog eens in totale ontkenning.
Als gedachteloze marionetten die ontkennen dat ze gedachteloze marionetten zijn laten ze zich leiden door de nummers van de groep.
Maar ze ontkennen dat.
Meer nog: Ze zien én profileren zichzelf als individuen, zonder te willen erkennen dat ze daartoe en daarin volledig gestuurd worden vanuit ‘de groep’.
Marionetten, die zelf geloven, er rotsvast van overtuigd zijn, de touwtjes zelf in handen te hebben.
Lachwekkend!
Die ontkenning, die verdringing van de werkelijkheid, die vervorming van de realiteit..
Weet je hoe ze dat nog noemen?
Trauma!
En die willen -en kunnen- niet aan diepgaande introspectie doen, want die ontkennen nog steeds.
– Ben je nu niet een beetje te hard voor hun?
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXIV