1v8_k_vdkVogels voor de kat
Weet je waar ‘k het moeilijk mee heb: Vogels voor de kat!
Dat ‘k er in deze wereld zelf een ben; en dat ‘k zó enorm hard m’n best doe om m’n kinderen geen vogels voor de kat te laten zijn.. en daar totaal niet in slaag.
‘k Begrijp -‘k begrijp maar al te goed- hoe de wereld draait.
Hoe alles draait, ineen zit, werkt..
En waarom!
‘k Begrijp het ‘waarom’.
‘k Begrijp waarom m’n (h)ouders zijn hoe ze zijn en ons, hun kinderen, “opgevoed” hebben zoals ze ons opgevoed hebben.
Hun ouders, m’n grootouders, hún.. en daarvoor.. die ouders.. en daarvoor..
‘k Begrijp het gegeven van ‘de maatschappij’.
‘k Begrijp “dé maatschappij”.
Deze; en andere.
Het hoe en het waarom van een maatschappij; van dé maatschappij.
Van waar dat komt, hoe dat geëvolueerd is en waarom..
En waar dat het naartoe gaat..
‘k Versta de wereld waarin we “leven”, die wereld die ons leeft, die ons van voor de geboorte al dicteert hoe te “leven”.
‘k Versta en begrijp trauma.
Generationeel trauma, economisch trauma, doorgeeftrauma, cultureel- en sociaal-maatschappelijk trauma..
En ‘k begrijp mensen.
Hoe mensen zijn.
Het wat, hoe en waarom.
De ‘kern’ van mensen.
De ‘ziel’ van mensen.
Wat hun “bezielt”..
Het waarom van wat mensen zijn, doen en denken..
Hun noden, hun voelen.. hun ‘beweegredenen’.. hun onbewuste..
‘k Begrijp wat het betekent een sociaal dier te zijn.
De impact daarvan.. op ALLES!
Op IEDEREEN!
Op alle denken, alle voelen..
Op elke sociaal-culturele constructie..
De impact van en op het groepsgebeuren.
Het groepsgevoel..
De interne, diepgewortelde nood die daarachter schuilt..
Maar dat maakt het nog niet ‘juist’.
Of ‘goed’.
Of waar!
En dat merk ‘k..
En begrijp ‘k..
Al heel m’n bestaan.
Niet altijd even duidelijk.
Niet altijd even bewust.
Omdat dat niet altijd even gemakkelijk is om te zien..
Omdat het inspeelt op elk minuscuul aspect van ons ‘mens’ zijn..
Ons begoocheld.. betoverd..
Met onze eigen onbewuste noden en verlangens..
Het is hard werken, elke seconde van elke dag, om het onbewust van je brein, dat gevoed wordt met slaapverwekkers, wakker te houden..
Maar heel m”n wezen heeft dat altijd al gevoeld, gemerkt en me op de een of andere manier proberen duidelijk maken.
Hartkloppingen, stress, paniekaanvallen..
Gevoelens van leegte, depressies, verdriet, kwaadheid..
Gevoelens van zinloosheid, wanhoop, nutteloosheid..
Van eenzaamheid.
Diepe, existentiële eenzaamheid.
Van ongelukkig zijn.
Een diep en intens verdrietig ongelukkig zijn.
Omdat je dat ‘hoe’, ‘wat’ en ‘waarom’ wel begrijpt..
Maar niet begrijpt waarom andere mensen dat niet zien.
Niet kunnen zien..
Niet willen zien..
En jou, zelfs op de meest traumatiserende manieren, hún denken en voelen, hún visies en meningen opdringen.
Hun subjectieve waarheid..
Die ze boven de objectieve feiten plaatsen..
Hun geconstrueerde illusies..
Die ze verkopen als realiteit..
De machteloosheid van het individu tegen die massa-hysterie.
“Mijn” machteloosheid daartegen.
En de machteloosheid die ‘k ervaar om m’n kinderen te beschermen tegen die gedwongen afhankelijkheid die daarmee gepaard gaat..
Het niet meer voor zichzelf leren denken.. maar het denken dat hun opgedrongen wordt leren denken.. en het aangeleerd worden dat dát hun eigen denken is.. en van dat als een religie te geloven dat dat opgelegde denken hun eigen denken is..
Die domme kudde-massa-hysterie..
Die slaafse, absurde horigheid die hun vegetatief maakt..
Blind, doof en stom..
Monddood.
Zielsdood.
Niet meer denkend en voelend voor hunzelf dood..
Leeg.
Doods.. en leeg..
Met een groot diep zwart gat in hun ziel dat ze proberen op te vullen met die beloftes van dat consumptie-geluk..
De strop rond hun nek..
Vogels voor de kat!
Voor de rest van hun “leven”.
Omdat ‘k er niet in slaag hun uit de slaap te wekken waarin ze worden gewiegd.
Pijnlijk.
Om dat te zien.. en daar machteloos tegenover te staan.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXIV
