1v8_k_vdk10:56u
Een dikke veertien dagen hebben we weer in een donkere, bijna comateus depressieve toestand verkeerd die ons amper in staat stelde om van de zetel te komen.
Zelfs natuurlijk lichamelijke behoeften van dat lichaam werden genegeerd en uitgesteld.
De feitelijke waarheid is anders dan de versie die als waarheid wordt gedicteerd en waarachter geschuild wordt, mevrouw.
Dat weten we allebei diep vanbinnen maar al te goed.
De radeloze machteloosheid die ervaren wordt bij al die onrechtvaardigheid van dat blind en dwingend individueel-collectieve-gareel zorgt elke keer opnieuw voor die haast comateus-depressieve toestand.
Ik haatte mezelf daarvoor.
Maar ik begrijp nu dat het net beschermde.
Ik haatte het dat ik zó vast kwam te zitten dat ik niet meer aan jullie “gewoon” ‘gewoon’ kon voldoen; niet meer “gewoon” kon doen wat van ons verwacht werd, verlangd werd, geëist werd …wórdt!
En ik haatte mezelf daar waanzinnig voor.
Ik begreep niet wat ik nu begrijp, mevrouw:
Dat die depressieve, haast comateuze toestand net een sterk beschermende functie heeft..
Die mij probeert te beschermen tegen die allesomvattende, alles overheersende en béheersende (zelf)destructieve schema’s waar ik anders maar steeds opnieuw in verval en vast kom te zitten.
Schema’s waar ik al heel mijn bestaan in verval en waarin ik maar steeds opnieuw in getriggerd blijf worden..
Coping.. om om te kunnen gaan met die waanzinnige machteloosheid tegen een vernietigende en versmachtende onrechtvaardigheid.. die niet eindigt.
Zo ook in interactie met u.
Ik weet niet waar u het vandaan haalt om mij plots ‘koenraad’ te noemen, mevrouw.
Als ik het woord ‘koen’ al haat, dan ‘koenraad’ nog eens zo veel.
Ik begrijp wel dat een aanspreking werktuigelijk gemakkelijker is en dat het gebruik van dat geregistreerd voornaamwoord dan wenselijk is.
U en ik zijn overeen gekomen om daarbij voor mij ‘koen’ te hanteren.
Dat u sinds ons laatste gesprek in uw mails eenzijdig hebt beslist om plots ‘koenraad’ te gaan gebruiken stuit mij zeer zwaar tegen de borst, mevrouw.
Maar vergis u niet, ik begrijp volkomen waarom u dat plots doet.
Net zoals ik al de rest begrijp.
Zoals de échte reden, de feitelijke waarheid mevrouw, waarom er al vijf maand niet meer naar de voedselbank kan worden gegaan.
Uw incompetentie van vijf maand geleden die u in mijn schoenen tracht te duwen.. en dat ik daar eigenlijk weer had moeten over zwijgen.
De zelfdestructieve modus waarin u mij ondanks mijn aangeven toch opnieuw in getriggerd hebt..
Stikt in uw zelfingenomenheid, mevrouw.
Ik eet wel uit de natuur.
ᗪ𝒾∂เรᗪ𝔫ค©️MMXXII
