Maandag, 05 december 2022

12:11u

Waar heb ik nog zin in?

Lezen.

Gewoon, in’t algemeen hé: lezen..

Eender wat maar meer specifiek wil ik wel nog meer lezen over hoe ik mezelf uit die traumasporen en schema’s kan worstelen natuurlijk.

Maar dat is zeker niet het enige dat ik nog wil lezen.. leren..

Maar mijn hoofd is nog steeds niet vrij.. en dat moet nu eerst gebeuren.

Ik moet hier weg uit dat appartement.

As Soon As Possible!

Want ik word hier ‘horendol’!

Is het niet van dat verkeer op die steenweg, dan van boven mij of in die gang waar alles, van slaande deuren tot geroep en ruzies.. op eender welk uur van de dag of de nacht, maar door dat gebouw echoot..

Constant overprikkeld en constant overbelast heb ik geen momentje -géén énkel- waarin er een klein beetje rust ervaren kan worden.

Ik kan natuurlijk wel naar buiten gaan..

Maar is dat de bedoeling?

Is het de bedoeling van constant te moeten gaan lopen uit je ‘thuis‘-situatie omdat je daar geen seconde tot rust komt.. terwijl net rust zó belangrijk en nodig is om te proberen te herstellen?

Om überhaupt te kúnnen herstellen.

Is het de bedoeling van altijd te moeten gaan ‘lopen’ uit een situatie die als een ’thuis’ zou moeten fungeren, omdat ge daar geen seconde tot rust komt?

En voor de rest wordt u langs alle kanten ook nog eens de strot dichtgeknepen.

Door die maatschappij die u negeren en afwimpelen.

U zelfs afdreigen als ge niet doet wat zij zeggen.

Of.. of..

Er zijn te veel, hónderden voorbeelden die we kunnen aanhalen waarin en waarbij dat dat “Kafkaiaans wet van Murphy sneeuwbaleffect” voor zó een opstapeling van absurde fucked up situaties zorgt..

Dat ik kan.. “blijven klagen en zagen”..

Ik heb er daar geen zin meer in.

Ik heb daar totaal geen zin meer in.

Ik heb enkel nog zin in wandelen..

Fietsen en lopen.. zwemmen..

Een beetje lezen..

RUST..

Ik wil enkel nog rust!