Hg80Er wordt mee geworsteld. Zwaar geworteld. Om al dan niet uit de schaduw te treden. Niet enkel omwille van de stigma’s, niet enkel omwille van de veiligheid maar ook omwille van de schaduw zelf. Dat is waar al heel ons bestaan in wordt vertoefd. Dat is wat we kennen en vertrouwd mee zijn. Daar buiten stappen, tonen hoe kwetsbaar we zijn, is uitermate beangstigend. In de schaduw blijven echter, is ook geen optie meer. Geen optie die nog levensvatbaar is. Uit de schaduw stappen dan houdt ook in dat er meningen komen. Je bloot geven houdt ook in dat ‘al wat je zegt, tegen je gebruikt kan worden’. Dat is, wat onze ervaringen ons leren. En het is tegen ons gebruikt. Heel ons bestaan kennen we enkel dat: ‘Als we ons laten zien, als we uit de schaduw stappen, worden we afgestraft! Voor wie we zijn, voor hoe we denken. Omdat we anders zijn, … anders denken. Sta ik het toe om ons nog meer te laten kwetsen? Zijn we sterk genoeg om nog meer kwetsuren op te lopen? Ik denk het niet. Ik denk niet dat er nog genoeg weerbaarheid over is om nieuwe kwetsuren te kunnen verdragen. Oude liggen nog open. Of zijn terug open gescheurd (zelfs vanuit onverwachte en ondenkbare hoek) en zijn aan het ontsteken. Nieuwe en nieuwe ‘oude’ uit recente ervaringen bewijzen weer maar eens dat ‘altijd’ altijd is. Ik vrees, ergens, dat er geen levensvatbaarheid meer zal kunnen zijn als er geen verzorging komt of nog kwetsuren bijkomen. Al is er geen zekerheid of dat überhaupt nu nog wel het geval is.
Hg80 © MMXX
